Η αρμονία κρασιών και εδεσμάτων

Ο Ομάρ Καγιάμ, σε ένα ρουμπαγιάτ έγραψε: «στη σκιά ενός δένδρου ένα βιβλίο με στίχους, μια κανάτα με κρασί, μια φρατζόλα ψωμί και εσύ στο πλάι μου να τραγουδάς στην ερημιά και η ερημιά έγινε παράδεισος» Έτσι απλά! Έτσι απλά την εποχή που δεν υπήρχε πολύσπορο, ολικής, οκτάσπορο, σικάλεως και δεν υπήρχαν 500 ετικέτες κρασιού να μας μπερδέψουν! Σίγουρα δεν τρώμε όπως τρώγαμε και δεν πίνουμε όπως πίναμε! Στις μέρες μας αναζητούμε πολλά μέσα από το φαγητό και κυρίως την ικανοποίηση, την ηδονή, μέσα από τη γεύση. Γι’ αυτό ο σωστός συνδυασμός του φαγητού με το κρασί, είναι περισσότερο παρά ποτέ, μια τέχνη που μοιάζει με την ποίηση, τη μουσική, τη ζωγραφική. Η μαγεία αυτή δεν αποτελεί απαραίτητα σχήμα λόγου. Εμπεριέχεται στην ευφορία που μας προκαλεί η καλλιέργεια των αισθήσεών μας. Τη διαισθανόμαστε όταν ξεπερνώντας το στάδιο της άλογης κατανάλωσης-απορρόφησης, αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε τις λεπτές αποχρώσεις των χρωμάτων, των σκιών, των ανταυγειών, των αρωματικών εντάσεων, των γευστικών κρεσέντων. Και όσο περισσότερο εντρυφούμε στην αποκρυπτογράφησή τους, τόσο πιο «πλούσιοι» γινόμαστε. Αρμονία οίνων κ εδεσμάτων, σημαίνει την αρμονική συνύπαρξη των γευστικών εντυπώσεων που αναδύονται στο στόμα μέσα από την ταυτόχρονη λήψη τροφής και κρασιού. Είναι σημαντικό οι εναλλασσόμενες γευστικές εντυπώσεις να οδηγούν στην πραγματικά μεγάλη απόλαυση, όταν η μια δεν εξουδετερώνει την άλλη και δεν εναντιώνεται η μια στην άλλη, αλλά η μία να βοηθά την άλλη, έτσι ώστε να εκδηλώνεται η ένταση όσο γίνεται περισσότερο. Οι παράγοντες που επηρεάζουν ουσιαστικά το συνδυασμό εδέσματος και κρασιού, είναι οι εξής… Το λίπος, το αλάτι, τα μπαχαρικά και η πικρή γεύση στο έδεσμα. Ενώ στο κρασί είναι η οξύτητα, η γλυκύτητα, η στυφή γεύση, το ανθρακικό και το αλκοόλ.